KANDİLLİ TARİHİ

                                                             KANDİLLİ

               KÖMÜRÜN BULUNUŞU

          19.yüzyılda kömürün ithal edilmesi nedeniyle dönemin padişahı Sultan İkinci Mahmud Han (1808-1839) bir ferman çıkararak memleketin her yerinde kömür aranmasını emretti. Ayrıca bahriyede asker olanlara kömür nümuneleri verilerek terhislerinden  sonra aramaları isteniyordu. Bu erlerden Uzun Mehmed, Kestaneci köyüne dönünce kömür aramaya başladı. Kışlık unu için değirmene gittiğinde sıra kendisine gelinceye kadar Zonguldak-Ereğli Köseağzı mevkiindeki Neyren (Niren) Deresi boyunca araştırmalarına devam etti. Ertesi gün de kömür aramasına devam eden Uzun Mehmed, ana kaynağı bulup, oradan parçalar alarak çuvalla evine getirdi. Bunları yakınca aradığı kömürün bu olduğunu anladı. Damardan aldığı parçaları İstanbul’a götürüp ilgili yere teslim etti. Sultan İkinci Mahmud Han tarafından (50 kese altın) mükafatla taltif edildi. Ayrıca kendisine kaydı hayat şartıyla 600 kuruş maaş bağlandı. Bir heyetle Zonguldak’a dönüp, kömürü bulduğu yeri göstereceği sırada kahvesine zehir konarak öldürüldü (1829). Bu işi, kömür aramak için ferman alanlardan, Ereğli mütesellimi (vergi tahsildarı) oradan gönderdiği iki kişiyle yaptırdı.

                KURULAN ŞİRKET VE MÜESSESELER 

 

              Havzada önceleri odun ve kömür ticareti ile işe başlayan  Artin Karamanyan’ın vapur şirketi ile ortakları Laz Ahmed ve  oğlu Bedosaki (Kirazbey adıyla bilinen) tarafından 1883 yılında kurulduğu bilinmektedir.

             Zonguldak (59,281 no) ve Armutçuk’ ta (353 no) 1885 yılında  ocak işletmeye başlar.

        Kumpanya, İdare-i Mahsusa’ nın ihtiyacı olan kömürü taahhüt ederek, üretime geçer.Daha sonraki yıllarda Gelik (155,220 numaralı ocaklar) ve Amasra madenlerinde de imal hakkı ruhsatı alır. Havzada teknik yeniliklerin öncüsü olarak bilinen Karamanyan şirketi, Alacaağzı’nda 131 numaralı (1878’den önce açıldığı bilinen) ocakta havzanın ilk yer üstü (sathı mail) varagelini (bir yükün kendi ağırlığı ile meyilli ray üzerinde aşağı doğru inerken aşağıdaki yükün yukarıya çekilmesi sistemini) kurar.

             1904 yılında çıkarılan irade ile Hicaz demiryolu hattının kömür ihtiyacını karşılamak amacıyla demiryolu hattına bu hak verildi. Hicaz demiryoluna ait ocakları Alacaağzı maden memuru Bahriye Kolağası Ahmet Efendi idare ediyordu.

            Ereğli kömür madencilerinden Hacı Bekiroğlu İsmail Ağa, Alacaağzı mevkiinde 15 Ocak 1873  (3 Kanun-ı sani 1288) tarihinden beri işletmekte olduğu 128 numaralı maden  ocağının yarı hissesini 28 Eylül 1906 (15 Eylül 1322) tarihinde  Hicaz demiryolu memuru Ahmed Efendi ile yapmış olduğu mukavelename sonucunda demiryolu hesabına verir. Ancak İsmail Ağa, Hicaz demiryolu İdaresinin  yapılan  sözleşmeye riayet  etmediğini iddia ederek, vermiş olduğu ocağın yarı hissesini geri almak ister. Fakat İsmail Bey’ in bu talebi Orman ve Maden ve Ziraat Nezareti tarafından kabul edilmez.

             1929 ‘da yapılan, Türk Kömür Madenleri AŞ (İtalyan) Kandilli ocağı santrali (1000kw) ve yükleme tesisleri.

            1851’ de gemisini Ereğli’ de bırakan Amiral Spratt, İngiliz Mühendis Barkley’ le ocak turnesini şöyle anlatır: ‘Çevrede kömür bulunan yerleri görmek arzusuyla  30 Mart sabahı Mr.Barkley ile Kozlu-Ereğli arasında  bölgeye hareket ettik. Gemime beni Ereğli’ de beklemesini söyledim…Geçtiğimiz vadide de kömür damarları görmüştük ama onlar denize daha yakın bulunuyorlardı. Kardiç’ in (Kandilli) batısına doğru, kıyıya ulaştırılan, içlerinde kömür bulunan birçok vadiden geçtik. Bunlardan birisi Aligazi (Alacaağzı) köyü yakınında Hırvatlar tarafından çalıştırılan, birisi göz kararı 70derece iki kömür damarı bulunuyordu. Bu paralel tepelerin üzerinden yolculuğumuzun sonuna erdiği yer güneydeki manzara ormanı eski çağlardan kalmış gibi balta girmemiş, Ereğli’ ye gözün alabildiği kadar sık çınar ve meyve ağaçlarıyla bir okyanusun dalgaları gibi kaplıydı. Örneğin, Kandilli kömürü çoğunlukla  %45, ortalama olarak da %7 kül kapsadığından mükemmel bir gemi ambar kömürüdür.

           Yükleme olukları batıdan doğuya Çamlı, Kofalık, Kandilli, Alacaağzı, Kireçlik diye sıralanır.

            Kozlu’ ya bir liman düşürüldüğü (1890) yılında, Ereğli doğal limanı ile kömür mıntıkaları (Kandilli, Kozlu , Zonguldak, Kilimli) arasında demiryolu bağlantısının kurulması ilk kez gündeme gelir. Kısa zamanda gelişme gösteren Sarıcazadeler Şirketi Ereğli Şirketi’ nin önemli rakibi olacaktır. Ruhsatı Sarıcazadelere ait olan Kozlu ve Kandilli ocalarının hisse senetleri 1913 yılında Alman sermayedarlarının (Belçika Şirketi) eline geçer. Ocaklar 1918 yılından itibaren Türk Kömür Madenleri AŞ. adı ile İtalyanlar tarafından çalıştırılır. 1927’ den sonra (yasal zorunluluk gereği) Türk Kömür Madenleri AŞ ile kira sözleşmesi yapılır.

           1918 de İtalyanlar Kandilli ve Kozlu’ da geçmişi Ragıp Paşa’ya dayanan ocakların sahibi olmuşlardır . Bu tarihten sonra  Sarıcazade ocaklarının başında sorumlu müdür olarak Cove ‘nin görev yaptığı görülür.

           Aralık 1920 tarihi itibariyle Sarıcazadelerin Ereğli madenlerinde sahip oldukları  Kandilli mevkiinde 5, Alacaağzı mevkiinde 6 ve Kozlu mevkiinde 6 olmak üzere toplam 17 adet kömür ocağı ocak numaralı şu şekildedir:

         385 numaralı ocağın tamamı 122, 123, 132,227 384,190 ve 111 numaralı ocakların yarısı 135,235 ve 340 numaralı ocakların 3/1’ i , 125 numaralı ocağında kırk hissesinden 15’i  ve 202 numaralı  ocağın da  kırk hissesinden 10’u Sarıcazade Ragıp Paşa’nın çocuklarına aittir. 13 Kasım 1930  Ereğli havza-i fahmiyesinin Kandilli mevkiinde 5, Alacaağzı mevkiinde 6 ve Kozlu mevkiinde 6 olmak üzere toplam 17 adet kömür ocağında Fatma Kamile Hanıma ait hissenin Tokat mensubu Şevki Bey’ e devredilmesine ilişkin kararname resmi gazetede yayımlandı.

         1924 yılında Kozlu’ da 350 beygir kuvvetinde elektrik santrali kurarlar. Yine Kozlu’ da mevcut (Hugo Stinnes tarafından 1911 de yaptırılan) lauvarın kapasitesini 1500 ton/güne çıkartmışlardır. Kandilli’ sanayi sosyal tesislerini kurarlar. Şirketin sorumlu müdürü Şerif Bey’dir. Türk Kömür Madenleri AŞ varlığını 1937 yılına kadar sürdürecektir.

         Zonguldak ilinin (Enerji ve Ticaret Bakanlığı’nın Maden İrtibat Bürosu Şefliği) 19.07.1951 tarih ve 2640 sayılı yazıları ile Sarıcazadeler ait ocaklarla gayrimenkullerin Türk Kömür Madenleri AŞ’ne  14.04.1927 tarihinde ( yasal zorunluluk gereği) yapılan sözleşme ile kiralanarak  devredildiğini ve bu devir işleminin 03.7.1927 tarih ve 5404 sayılı kararname ile onaylandığı bildirilir. Ayın zamanda söz konusu yazı ekinde, Sarıcazade ailesinin varisleri ile Türk Kömür Madenleri AŞ temsilcileri arasında yapılan sözleşmenin tasdikli örneği sunulur.

           Armutçuk Kömürleri İşletmesi (AKİ) Müessesesi : EKİ Kandilli bölgesinin jeolojik durumu Zonguldak’a olan uzaklığı ve gelişmesinin yavaş olması dikkate alınarak Etibank Yönetim Kurulunun 13.12.1956 tarih ve 1456/1 sayılı kararları uyarınca 1.1.1957 tarihinden itibaren sınırlı sorumlu bir müessese haline getirilir. Zonguldak  il merkezinden 45 km batıda 38.5 km² işletme alanına sahiptir. Ereğli kasabasına bağlı Armutçuk mevkiinde kurulmuş olup, Kireçlik’ ten batıda Çamlı’ ya kadar uzanır. Kandilli ve Alacaağzı olmak üzere iki üretim bölümüne ayrılmıştır. Ayrıca Kireçlik’ te de küçük bir ocağı bulunmaktadır. Karayolu bağlantısının dışında Ereğli’ ye 14 km lik bir demiryolu ile bağlıdır. TKİ’ nin kurulmasından sonra da 1973 yılına kadar 16 yıl sonra Armutçuk  kömürleri  İşletmesi Müessesesi   EKİ Müessesesinin bir bölgesi haline getirilir.

         Burada üretilen taşkömürü Armutçuk Lauvarında zenginleştirildikten sonra TCDDY vagonlarıyla Ereğli Limanı’ na gönderilmekte ve oradan da tüketim mahallerine gemilerle sevkedilmektedir. Bu bölge üretiminin bır kısmı da Zonguldak kömürleri ile harman yapılmak üzere Ereğli Demir Çelik Müessesesi tarafından alınmaktadır. EKİ Müessesesi Kozlu, Üzülmez, Karadon ve Amasra olmak üzere 4 üretim bölgesine her üretim bölgesine kendi içinde işletme bölümlerine ayrılır.

         Birinci Amenajman Projesi kapsamında başlanan Armutçukl kuyusunun  (191.35/ 448.15 kotları arasında 639.5 m lik havzanın ilk ‘köpe’ sistemli) derinleştirme işi (fonsaj) 1954 yılında başlatılır, 1957 yılında bitirilir. 1966 da tesisi tamamlanır.

        İnşaat ve montaj gerektiren esas tesislerden , Demag Siemens, GHH, RUH ve ZUBLİN Alman firmalarının ortaklaşa yaptığı 350t / saat kapasiteli Armutçuk ihraç tesislerinin kurulmasına 1964 yılı Kasım ayında bağlanır, Ocak 1967’ de hizmete girer.

          Havza konsantrasyon Projesi çerçevesinde  ocaklardaki üretim katsayılarının azaltılması dağınık çalışma yerlerinin bir araya toplanması üretim maliyetlerinin düşürülmesi  ve düşük küllü üretim hedeflenir.

          Bu kapsamda : Armutçuk Müessesesi, Kireçlik İşletmesi 1972 yılında kapatılmıştır. Alacaağzı işletmesi terk edilerek üretim alanlarının tümüyle Kandilli işletmesinde kontsantrasyonu sağlanmıştır.

          1958 de Armutçuk Ortaokulu  EKİ nin açtığı özel okullardır.

 

                                                 KARA TREN

        1950 yılında Kandilli’ de Armutçuk Müessesesinde üretilen kömürü Kdz.Ereğli limanına taşımak üzere Kdz.Ereğli ile Kandilli arasındaki 17 km uzunluğundaki demiryolu zamanın Arı Şirketi tarafından yapılmıştır.

        Demiryolu inşaası 1950’ de başlar ve 1955 te tamamlanarak hizmete girer. Armutçuk ‘ ta üretilen kömür buharlı tren ile Ereğli limanına ve 1964 te çelik üretimine başlayan Ereğli Demir ve Çelik Fabrikası Erdemir e 55 tonluk vagonlarla taşınmıştır.

       Bu tren ayrıca katarına insan vagonları da ekleyerek Ereğli ile Kandilli arasında günde 3 kez sefer yapar ve işletmciliği TCDD Yollarına aittir.

        Taşımacılık bu şekilde devam eder. Demiryolu taşımacılığı maliyeti yüksek olduğu gerekçesiyle 2000 yılında kaldırılmıştır. Şuan da taşımacılık Karayolu vasıtaları ile yapılmaktadır.

     

 

                            TAŞKÖMÜRÜ TARİHİ 

1829	Taşkömürünün Zonguldak Havzasında, Ereğli ilçesi Kestaneci Köyünden Uzun Mehmet tarafından bulunduğu kabul edilir.
1848	Havza sınırları ilk kez belirlendi. Hazine-i Hassa adına taşkömürü işletmeciliği başlatıldı. (Taşkömürü işletmeciliğinin başlandığı yıl kabul edilen 1848 yılına TTK ambleminde yer verilmiştir.)
1849	Havzanın işletilmesi Galatalı Sarraflara kiraya verildi.
1851	İngiliz mühendis Barklay kardeşler ve 8 maden nezaretçisi Evkaf Nezareti tarafından özel anlaşma ile havzaya getirildi.
1854	Kozlu-Zonguldak ve Üzülmez mıntıkasındaki kömürlerin işletilmesi, Kırım Savaşı süresince İngiliz ve Fransızların denetimine girdi. Üretilen kömürler bu ülkelerin donanma ihtiyaçlarının karşılanmasında kullanıldı.
1856	İşletme hakkı yeniden Hazine-i Hassa aracılığıyla İngiliz Kömür Kumpanyasına bırakıldı.
1859	Havzanın işletmeciliği Kuyumcu (banker) Yorgaki Zafiropulos’a verildi.
1860	Havzasının işletmeciliği tekrar İngiliz Kömür Kumpanyası’na verildi.
1865	Havzanın denetimi Bahriye Nezaretine verildi.
1885	Havzanın ilk kuyusu olan, 1 numaralı Kurci Kuyusu (+11/-70) Kozlu’da Kurci şirketi mühendisi G. Ralli tarafından açıldı. Karamanyan Şirketi de Alacaağzı’nda 131 numaralı ocakta havzanın ilk varagelini kurdu.
1893	Zonguldak Limanı, liman yükleme tesisi ve bazı hatlara demiryolu yapım ihalesi Ereğli Şirketine verildi.
1896	Damarların isimlendirilmesinde, kömür damarını ilk bulanın isminin verilmesi esas alınmaya başlandı. Ereğli Şirketi Osmaniyesi” kuruldu.
1902	Ereğli Şirketi, 5.200 m uzunluğunda Gelik-Asma Havai Hattını hizmete açtı.
1908	Havzanın kontrolü Bahriye Nezaretinden alınarak Nafıa Nezaretine verildi ve “Ereğli Maadin-i Hümayun Nezareti” unvanı “Ereğli Madenleri Umun Müdürlüğü”ne dönüştürüldü. Ereğli’de bulunan müdürlük Kozlu’ya, Bahriye Kışlalarına taşındı.
1909	Havzanın yönetimi Orman ve Maadin Ticaret ve Ziraat Nezaretine devredildi. Bu tarihlerde yerli-yabancı 300’ün üzerinde kömür ocağı işletmecisi vardı.
1910	Ereğli Madenleri Müdürlüğü, Kozlu’dan Zonguldak’a yeni yapılan binaya nakledildi (11 Haziran).
1911	289 sayılı Teskere-i Samiye ile havza kamulaştırıldı (30 Ocak ).
1919	Fransızların bir taburu Ereğli Şirketini korumak amacıyla Zonguldak’a geldi (8 Mart).
1920	Ereğli halkının direnişi ve Büyük Millet Meclisinin girişimi sonucu Fransızlar Ereğliyi terk etti (18 Haziran).
1921	151 sayılı, Havza-i Fahmiye Maden Amelesinin Hukukuna Müteallik Kanun yürürlüğe girdi (12 Eylül).
1924	Türkiye’nin ilk maden mühendisliği okulu olan “Yüksek Maadin ve Sanayi Mühendis Mektebi” Zonguldak’ta açıldı.
1926	İş Bankası Zonguldak Kömür Havzası’nda Kozlu Kömür İşleri TAŞ’ı (Kömüriş) kurdu. (Daha sonraki yıllarda da Maden Kömürü TAŞ (Türkiş), Kilimli Kömür Madenleri TAŞ ve Kireçlik Kömür Madenleri TAŞ’ı kurdu.).
1930	Ereğli Madenleri Müdürlüğü; Havza-i Fahmiye Müdürlüğüne (Kömür Havzası Müdürlüğü) dönüştürülerek, İktisat Vekaleti Maden Umum Müdürlüğüne bağlandı. (“Havza-i Fahmiye Müdürlüğü”nün adı, 31 Mayıs 1939 tarihinde, “Havza İktisat Müdürlüğü” olarak değiştirildi).
1937	Etibank Ereğli Kömürleri İşletmesi T.A.Ş.’ı (EKİTAŞ) kurdu (28 Nisan).3146 sayılı yasa ile Ereğli Şirketi’nin sahip olduğu tüm mal varlıkları Etibank’a devredildi (31 Mart). İhsaniye İtalyan ocaklarının ve Kömüriş’in İş Bankası ve Fransız hisselerinin alınmasından sonra, Kozlu Kömür İşletmesi, EKİTAŞ’ın bir kuruluşu olarak teşkilatlandı (27 Ağustos).
1939	Kozlu-Kasaptarla Ocağında patlama oldu, 23 kişi öldü (27 şubat).
1940	3867 sayılı “Kömür Havzasındaki Ocakların Devletçe İşletilmesi Hakkındaki Kanun” (Devletleştirme Kanunu, Füzyon ) yayımlandı (5 Haziran).
1942	Çamlı ocağında patlama oldu, 63 kişi öldü.
1943	“Havza Büyük Amenajman Avan Projesi” Ekonomi Bakanlığının onayı ile yürürlüğe girdi (1 Mayıs).  EKİTAŞ, Mahdut Mesuliyetli Ereğli Kömürleri İşletmesi Müessesesi (EKİ) haline dönüştürüldü (23 Ekim).
1947	Kozlu - İncirharmanı Ocağında patlama oldu, 53 kişi öldü (27 Eylül).
1948	Çatalağzı Termik Santralı işletmeye alındı (27 Kasım).
1953	4/1922 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile EKİ İşletme sınırları belirlendi (3 Aralık).
1954	Kozlu - İncirharmanı Ocağında patlama oldu, 13 kişi öldü (20 Ağustos).
1955	Gelik Ocağında patlama 55 kişi öldü (24 Ocak).
1956	Armutçuk Kömür İşletmesi (AKİ) Müessesesi mahdut mes’uliyetli bir müessese haline getirildi (13 Aralık).
1957	3460 sayılı Kanuna ve Enerji ve Tabi Kaynaklar Bakanlığına bağlı bulunmak koşulu ile Türkiye Kömür İşletmeleri Kurumunun (TKİ) kuruldu; Etibank’a bağlı bulunan Ereğli Kömürleri İşletmesi Müessesesi (EKİ), Armutçuk Kömür İşletmesi Müessesesi (AKİ), Türkiye Kömür Satış ve Tevzi Müessesesi ve Garp Linyitleri İşletmesi Müessesesi (GLİ) Türkiye Kömür İşletmeleri Kurumuna bağlandı (22 Mayıs).
1958	4/9925 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile EKİ’ ye devredilen Havza Sınırları yeniden tanımlandı (5 Şubat).
1960	Kozlu – İncirharmanı Ocağında patlama oldu, 25 kişi öldü (14 Mart).
1967	Zonguldak Kömür Havzası Tevsii Projesi ile Amasra’da beşinci üretim bölgesi kurulmasına karar verildi (4 Nisan). Armutçuk’da patlama oldu, 17 kişi öldü.
1968	Kozlu–İncirharmanı’nda patlama oldu, 5 kişi öldü (30 Aralık). 6/10692 sayılı Bakanlar Kurulu kararı ile, kömür havzasının kuzey sınırı, İnebolu mendireğinden Ereğli Mendireği arasındaki sahil karasularımıza kadar uzatılarak (Tevsi Sahası) 1958 havza sınırlarına dahil edildi (7 Eylül)
1972	Kozlu-İncirharmanı ve Çaydamar’da patlama oldu, toplam 24 kişi öldü (23 Ekim).
1973	Kozlu–İncirharmanı ocağında patlama oldu, 2 kişi öldü (8 Ağustos).
1974	Kozlu - İncirharmanı ocağında patlama oldu, 3 kişi öldü (15 Eylül).
1983	96 sayılı KHK ile Türkiye Taşkömürü Kurumu Genel Müdürlüğü kuruldu (10 Ekim). TTK Ana Statüsü Resmi Gazetede yayımlandı (11 Aralık). Armutçuk Ocağında, gaz ve toz patlaması oldu, 103 kişi öldü (7 Mart). Kozlu-İhsaniye Ocağında patlama oldu, 10 kişi öldü (11 Nisan).
1986	Teskere-i Samiye yürürlükten kaldırıldı.
1989	TTK Rehabilitasyon ve İşgücü İyileştirme Projeleri başlatıldı. Teskere-i Samiye yürürlükten kaldırılması ile oluşan hukuksal boşluğu gidermek üzere 89/14248 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile Havzası Sınırları yeniden belirlendi (24 Ağustos).
1992	Kozlu Ocaklarında patlama oldu, 263 kişi öldü (3 Mart).
2000	Zonguldak Kömür Havzası Sınırları:  3213 sayılı Maden Kanunu´na Ek madde 1 hükmü, 30.07.1999 gün ve 4424 sayılı yasanın 1 inci maddesi ile eklenir ve sadece Ereğli Kömür Havzasının küçültülmesi sonucunda ´serbest kalan bölgenin´ aramalara açılmasını düzenlendi. Bu yasal düzenlemeden sonra, 14.04.2000 tarih ve 525 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile havza sınırları yeniden saptandı. Havza, 1 ve 2 nolu saha olarak iki bölüme ayrılmıştır. 1nolu saha, karada 2.420 km2, denizde 3.000 km2 olmak üzere 5420 km2 ve 2 numaralı saha sadece karada 1.465 km2 olmak üzere havzanın tümü 6.885 km2 ye düşürülmüştür.  çizelge 2000 yılı Zonguldak Kömür Havzası, 1 Numaralı saha sınırları 1 Ereğli F 26-b3 365000 4571000 2 Ereğli F 26-b1 365000 4597224 3 2 nolu. Noktadan kara sularını takiben Kastamonu D 30-d4 500000 4662824 4 Kastamonu E 30-a4 500000 4630000 5 Zonguldak E 29-c4 480000 4600000 çizelge 3.1.36b: 2000 yılı Zonguldak Kömür Havzası, 2 Numaralı saha sınırları 1 Kastamonu E 30-b2 535000 4645000 2 Kastamonu E 31-a1 541000 4640000 3 Kastamonu E 30-c4 531000 4590000 4 Zonguldak E 29-c3 500000 4590000 5 Zonguldak E 29-c2 500000 4615000
2001	TTK Yönetim Kurulunun Ana Statü düzeltme istemi Kurumun Bağlı Bulunduğu Devlet Bakanlığı´nın 30.10.2000 tarih ve 2980 sayılı yazıları ile Yüksek Planlama Kurulu (YPK) gündemine getirildi. YPK´nın 12.03.2001 tarih ve 2001/T-4 sayılı kararı ile "taşkömürü ve Taşkömürü Havzası´ndaki diğer madenleri işletme ya da işlettirme yetkisi" de TTK´ya verildi.
2003	1991 yılından sonraki hükümetler döneminde Devlet Bakanlığı ilgili kuruluşu olan TTK, 58. Hükümetin kurulmasından -22 Ocak 2003 tarihinden- sonra tekrar Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığı´nın bağlı kuruluşu haline getirildi.
2004	5 Haziran 2004 tarih ve 25483 sayılı Resmi Gazete´de yayınlanarak yürürlüğe giren 26.5.2004 tarih ve 5177 sayılı ´Maden Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına ılişkin Kanun´ hükümleri çerçevesinde TTK´ya özğü yasal düzenlemeler kaldırıldı, Kömür Havzası ´maden kanunu ´ kapsamına alındı. Maden Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına ılişkin Kanun Tasarısının 23. maddesiyle, Maden Kanununun Ek 1 inci maddesi aşağıdaki şekilde değiştirildi. "Ek Madde 1-  3867 sayılı Ereğli Kömür Havzasındaki Ocakların Devletçe ışlettirilmesi Hakkında Kanun ile Devletçe işlettirilmesi kararlaştırılan Ereğli Kömür Havzasındaki madencilik faaliyetleri bu Kanun hükümlerine tabidir.  Ruhsat süresi bu Kanunla getirilen süre sınırlamasına tabi değildir.  Sınırları Bakanlar Kurulu kararı ile belirlenen Ereğli Kömür Havzasındaki taşkömürlerini işletmeye ve hukuku  kalmak şartıyla işlettirmeye Türkiye Taşkömürü Kurumu yetkilidir. Ereğli Kömür Havzasındaki taşkömürü için kamu tarafından yürütülecek faaliyetler bu Kanunun 7 nci maddesinde belirtilen hükümler ile bu Kanunun hak düşürücü ve mali hükümlerine tabi değildir. Teminat ve devlet hakkından muaftır. Ancak taşkömüründen özel idare payı, diğer madenler için yürütülen faaliyetlerden de devlet hakkı ve özel idare payı alınır.  3303 sayılı Taşkömürü Havzasındaki Taşınmaz Malların ıktisabına Dair Kanun ile maden işletmeciliğine tanınan haklar, Ereğli Kömür Havzası içerisindeki taşkömürü madenciliği için geçerlidir.  Ereğli Kömür Havzasının imtiyaz alanının Bakanlar Kurulu kararıyla küçültülmesi sonucu serbest kalan alanlar, koordinatları Genel Müdürlükçe belirlenerek bu Kanunun 30 uncu maddesine göre ihale edilir.
2005	İmtiyaz sınırlarımız içinde rodövans usulü işlettirilmesi öngörülen, küçük ölçekli toplam 22 sahanın ihalesi ve 2005 yılı sonuna kadar firmaları ile sözleşme imzalanarak yer teslimi yapıldı. Ayrıca, şubat ve Mart aylarında onaylanan ihale sonuçlarına göre: Alacaağzı-Kandilli HEMA Endüstri A.ş; Gelik Senklinal Dik Kanadı Sahaları EREN Holding A.ş; Amasra-B HEMA Endüstri A.ş firmalarına 20 yıllığına verildi.

 

 

 

                     TARİHÇE KAYNAK :   TTK GENEL MÜDÜRLÜĞÜ, AMELEBİRLİĞİ